نشانه هاى متصل به ظهور
برابر روایات ، شمارى از علائم ظهور، متصل به ظهور خواهند بود، به گونه اى که بین آنها و ظهور فاصله زیادى نباشد. البته این که فاصله آن نشانه ها، تا ظهور چه مدت و یا چند روز است . به راستى روشن نیست . ولى قدر مسلم آن است که فاصله زیاد نیست و احتمالا، مجموعه نشانه هاى متصل به ظهور، در همان سال ظهور، یا سال پیش از آن رخ مى دهند. از پدیدار شدن نخستین نشانه متصل ، تا ظهور مهدى نشانه ها همچون حلقه هاى زنجیر بدون فاصله پى در پى پدید مى آیند، چنانکه در روایتى ، محمد بن صامت از امام صادق (ع )، پس از آن که برخى نشانه ها را امام (ع ) بیان کرده بود، پرسید: فدایت شوم مى ترسم این امر (تحقق نشانه هاى ظهور مهدى ) به طول انجامید؟
امام (ع ) فرمود:
(( لا، انما(هو) کنظام الخرز یتبع بعضه بعضا(279) .))
نه محققا، همچون مهره هاى تسبیح ، یکى پس از دیگر مى آید.
حتى در مورد برخى از نشانه هاى متصل به ظهور، مقدار فاصله آن با ظهور نیز، بیان شده است . امام باقر(ع ) درباره قتل نفس زکیه ، فرمود:
(( لیس بین قیام القائم (ع ) و قتل النفس الزکیة اکثر من خمس عشرة لیلة (280) .))
فاصله میان کشته شدن نفس زکیه و قیام قائم بیش از 15 شب نیست .
خروج سفیانى و یمانى نیز، برابر آنچه از روایات استفاده مى شود.(281) در یک محدوده زمانى در آستانه ظهور صورت مى گیرد و فاصله آن تا قیام قائم (ع )، از پانزده ماه ، بیشتر نخواهد بود.(282) در روایات ، فاصله یک سال ، 9ماه (283) و هشتم ماه هم گفته شده است .(284)
بر این اساس ، تردیدى نیست که شمارى از نشانه هاى ظهور، که بیشتر نشانه هاى حتمى نیز هستند، نزدیک ظهور و متصل به آن واقع مى شوند.
در برابر، نشانه هاى فراوانى وجود دارند که از پیدایش آنها در عصر غیبت خبر داده شده ، ولى پیوستگى به ظهور معلوم نیست . چه بسا، با فاصله زیاد، از ظهور مهدى (ع ) واقع شوند. چنانکه شمارى از نشانه ها، همچون از هم گسستن بنى امیه و بنى عباس ، خروج ابومسلم خراسانى ، اختلاف بین مسلمانان و بین بنى عباس و اشغال منطقه جزیره ، توسط ترکها و بسته شدن پل بر روى دجله و...بر فرض نشانه بودن آنها، سالها، بلکه قرنهاست که از وقوع آنها مى گذرد.
3. نشانه هاى غیرعادى
تحقق نشانه هاى ظهور، همچون واقع شدن سایر پدیده ها، به روال طبیعى و عادى است ، ولى پیش گویى برخى از آنها، به گونه اى در اخبار بازتاب یافته ، که به نظر میرسد، واقع شدن آنها به طور عادى ، غیر ممکن مى نماید و تحقق آنها، به صورت غیرطبیعى و در چهار چوب معجزه خواهد بود. مثلا، ((طلوع خورشید از مغرب ))، ((ظاهر شدن دست و یا نشانه اى با خورشید در آسمان )) ((صیحه آسمانى )) و...اگر همان معناى ظاهرى آنها مراد باشد، باید به گونه معجزه رخ دهند، زیرا پدیدار شدن چنین امورى ، عادتا ممکن نیست . البته شاید برخى از این نشانه ها معناى کنایى و رمزى داشته باشند و اشاره به رخدادهایى که پیدایش آنها، عادتا، امکان دارد.(285) و برخى از آنها نشانه نباشند و در درستى آنها تردید باشد که در جاى خود به آنها اشاره خواهیم کرد. با این حال ، بخشى از نشانه هاى ظهور و یا دست کم ، شمار اندکى از آنها، به گونه معجزه رخ خواهند داد.
اکنون ، باید دید آیا تحقق هر امرى غیر عادى ، مى تواند معجزه باشد؟
آیا هر حادثه اى که ظاهرا ممکن نیست ، حتما معجزه است ؟ فرقى نمى کند بین نوع حوادث ؟
از باب نمونه ، از خروج دجال و صیحه آسمانى به گونه اى خبر داده شده که در ظاهر تحقق آنها، ممکن نیست . آیا مى توان پدیدار شدن این گونه نشانه ها را معجزه دانست ؟
یا این که فرق است بین حوادث مثبت و منفى و فرق است بین امورى که در جهت باطل و تاءیید آن صورت مى گیرد و امورى که براى اثبات حقانیت حق و اقامه حجت بر آن واقع مى شوند؟
معجزه چهار چوب خاصى دارد. تحقق هر امرى را صرفا غیر عادى باشد، نمى توان معجزه دانست ؛ زیرا معجزه ، با انگیزه هاى صحیح و الهى و در شرایط خاص صورت مى گیرد و بر این اساس ، تنها نشانه هایى که در راستاى تقویت حق و تاءیید ظهور و قیام مهدى علیه السلام باشد و تحقق آنها به صورت عادى ممکن نباشد، معجزه خواهند بود، نه هر حادثه غیر عادى ، تا چه رسد به حوادثى که سبب تقویت باطل شود.
برابر روایات ، شمارى از علائم ظهور، متصل به ظهور خواهند بود، به گونه اى که بین آنها و ظهور فاصله زیادى نباشد. البته این که فاصله آن نشانه ها، تا ظهور چه مدت و یا چند روز است . به راستى روشن نیست . ولى قدر مسلم آن است که فاصله زیاد نیست و احتمالا، مجموعه نشانه هاى متصل به ظهور، در همان سال ظهور، یا سال پیش از آن رخ مى دهند. از پدیدار شدن نخستین نشانه متصل ، تا ظهور مهدى نشانه ها همچون حلقه هاى زنجیر بدون فاصله پى در پى پدید مى آیند، چنانکه در روایتى ، محمد بن صامت از امام صادق (ع )، پس از آن که برخى نشانه ها را امام (ع ) بیان کرده بود، پرسید: فدایت شوم مى ترسم این امر (تحقق نشانه هاى ظهور مهدى ) به طول انجامید؟
امام (ع ) فرمود:
(( لا، انما(هو) کنظام الخرز یتبع بعضه بعضا(279) .))
نه محققا، همچون مهره هاى تسبیح ، یکى پس از دیگر مى آید.
حتى در مورد برخى از نشانه هاى متصل به ظهور، مقدار فاصله آن با ظهور نیز، بیان شده است . امام باقر(ع ) درباره قتل نفس زکیه ، فرمود:
(( لیس بین قیام القائم (ع ) و قتل النفس الزکیة اکثر من خمس عشرة لیلة (280) .))
فاصله میان کشته شدن نفس زکیه و قیام قائم بیش از 15 شب نیست .
خروج سفیانى و یمانى نیز، برابر آنچه از روایات استفاده مى شود.(281) در یک محدوده زمانى در آستانه ظهور صورت مى گیرد و فاصله آن تا قیام قائم (ع )، از پانزده ماه ، بیشتر نخواهد بود.(282) در روایات ، فاصله یک سال ، 9ماه (283) و هشتم ماه هم گفته شده است .(284)
بر این اساس ، تردیدى نیست که شمارى از نشانه هاى ظهور، که بیشتر نشانه هاى حتمى نیز هستند، نزدیک ظهور و متصل به آن واقع مى شوند.
در برابر، نشانه هاى فراوانى وجود دارند که از پیدایش آنها در عصر غیبت خبر داده شده ، ولى پیوستگى به ظهور معلوم نیست . چه بسا، با فاصله زیاد، از ظهور مهدى (ع ) واقع شوند. چنانکه شمارى از نشانه ها، همچون از هم گسستن بنى امیه و بنى عباس ، خروج ابومسلم خراسانى ، اختلاف بین مسلمانان و بین بنى عباس و اشغال منطقه جزیره ، توسط ترکها و بسته شدن پل بر روى دجله و...بر فرض نشانه بودن آنها، سالها، بلکه قرنهاست که از وقوع آنها مى گذرد.
3. نشانه هاى غیرعادى
تحقق نشانه هاى ظهور، همچون واقع شدن سایر پدیده ها، به روال طبیعى و عادى است ، ولى پیش گویى برخى از آنها، به گونه اى در اخبار بازتاب یافته ، که به نظر میرسد، واقع شدن آنها به طور عادى ، غیر ممکن مى نماید و تحقق آنها، به صورت غیرطبیعى و در چهار چوب معجزه خواهد بود. مثلا، ((طلوع خورشید از مغرب ))، ((ظاهر شدن دست و یا نشانه اى با خورشید در آسمان )) ((صیحه آسمانى )) و...اگر همان معناى ظاهرى آنها مراد باشد، باید به گونه معجزه رخ دهند، زیرا پدیدار شدن چنین امورى ، عادتا ممکن نیست . البته شاید برخى از این نشانه ها معناى کنایى و رمزى داشته باشند و اشاره به رخدادهایى که پیدایش آنها، عادتا، امکان دارد.(285) و برخى از آنها نشانه نباشند و در درستى آنها تردید باشد که در جاى خود به آنها اشاره خواهیم کرد. با این حال ، بخشى از نشانه هاى ظهور و یا دست کم ، شمار اندکى از آنها، به گونه معجزه رخ خواهند داد.
اکنون ، باید دید آیا تحقق هر امرى غیر عادى ، مى تواند معجزه باشد؟
آیا هر حادثه اى که ظاهرا ممکن نیست ، حتما معجزه است ؟ فرقى نمى کند بین نوع حوادث ؟
از باب نمونه ، از خروج دجال و صیحه آسمانى به گونه اى خبر داده شده که در ظاهر تحقق آنها، ممکن نیست . آیا مى توان پدیدار شدن این گونه نشانه ها را معجزه دانست ؟
یا این که فرق است بین حوادث مثبت و منفى و فرق است بین امورى که در جهت باطل و تاءیید آن صورت مى گیرد و امورى که براى اثبات حقانیت حق و اقامه حجت بر آن واقع مى شوند؟
معجزه چهار چوب خاصى دارد. تحقق هر امرى را صرفا غیر عادى باشد، نمى توان معجزه دانست ؛ زیرا معجزه ، با انگیزه هاى صحیح و الهى و در شرایط خاص صورت مى گیرد و بر این اساس ، تنها نشانه هایى که در راستاى تقویت حق و تاءیید ظهور و قیام مهدى علیه السلام باشد و تحقق آنها به صورت عادى ممکن نباشد، معجزه خواهند بود، نه هر حادثه غیر عادى ، تا چه رسد به حوادثى که سبب تقویت باطل شود.
تاریخ : جمعه 88/2/25 | 12:13 عصر | نویسنده : عبد الزهرا | نظرات ()